Hayatı ağırdan alması gereken genç bir kız.
23 Ağustos 2012 Perşembe
11 Ağustos 2012 Cumartesi
Yaramı da seviyorum.. Yarayı açan değil, açtırana hamdolsun diyorum.. Sıkıntılarım beni güçlü Kılıyor,o halde yorulmak yok,yola devam diyorum.. Ellerimi semaya kaldırıyorum.. ...Diz çöküyorum.. ... ... Gözyaşlarımı avucuma saklıyorum.. Kalbimin kanayan yanını diğer yanıma emanet ediyorum ve şükrediyorum.. Hala dik duracak kadar güvenim olduğu için.. "KALBi OLANIN ELBET HÜZNÜ VARDIR"!.. "HÜZNÜ OLANIN ELBET DE SIGINDIGI RABBİ VARDIR"!..
7 Ağustos 2012 Salı
5 Ağustos 2012 Pazar
Kararsızım. Hep içimde bir sarılmalık yalnızlık, dışımda yıkılamayan bir duvar; iç içe yaşıyorum kendimle ve kendimin içinde kalan diğerleriyle. Yalnızım. Çünkü güvenemiyorum kimseye. Çünkü güvenin kalbin anahtarı olduğunu uzun zaman önce öğrendim. Anahtarı alan girip içimin her yerini kırıp bıraktı. Nasıl alırım bir daha onları içeri? Ya nasıl alırım, yenilerini? Kim olduğumu biliyorum. Kim olduğumu bilmiyorlar. Kendimi kendim yıkmayı çok iyi bilecek kadar güçsüz, kimseye yıktırmayacak kadar güçlüyüm. Yorgunum. Beni yormalarından yorgunum. Tüm bunların arasında kendi kendimi yormaktan. Dürüst bir yalnızlık mı daha ağır, sahte bir kalabalık mı? Kararsızım. ve bu bir türlü hangisinin daha ağır olduğuna verilemeyen karar, benim sızım.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)